دانلود تئاتر P2 پی ۲ با کیفیت عالی ۷۲۰p

نقد نمایش p2:

«پی دو» از نادر نمایش های ایرانی است که می توان با اغماض آن را متعلق به حوزه «تئاتر سیاسی» دانست. این نمایش فاقد قصه خطی و مشخص و فقط دارای یک طرح داستانی برگرفته از حکایت ضحاک (اژدهاک) در «شاهنامه» فردوسی است. داستان ضحاک در ادبیات حماسی ایران و متون تاریخی به صور مختلفی ثبت شده است:

روزی اهریمن خود را به صورت جوانی خردمند و سخنگو آراست و نزد ضحاک رفت و گفت:«شاها دل من از مهر تو لبریز است و جز شادی تو چیزی نمی خواهم. تنها یک آرزو دارم و آن این که اجازه دهی دو کتف تو را از راه بندگی بوسه زنم». چون ضحاک اجازه داد، اهریمن لب بر دو کتف شاه نهاد و ناگاه از روی زمین ناپدید شد. بر جای بوسه لبان اهریمن، دو مار سیاه روئید. ضحاک دستور داد مارها را از بن ببرند چون اینچنین شد به جای آن ها بی درنگ دو مار دیگر روئید. ضحاک پریشان شد و در پی چاره افتاد. اطباء هر چه کوشیدند، سودمند نیفتاد تا آن که اهریمن خود را به صورت طبیبی در آورد و نزد ضحاک رفت و گفت:

«بریدن ماران سودی ندارد. داروی این درد مغز سر انسان است.چاره آن است که هر روز دو تن را کشته و از مغز سر آن ها برای ماران خورش بسازند.شاید از این راه سرانجام ماران بمیرند».زان پس گماشتگان ضحاک هر روز دو تن را به ستم می گرفتند و به کاخ می آوردند تا مغزشان را خوراک ماران کنند. ضحاک دختران خوبروی جمشید(ارنواز و شهنواز) را به پرستاری و خورشگری ماران واداشت. ارنواز و شهنواز به همراهی ارمائل و گرمائل هر روز در نهان، یکی از دو نفری که باید کشته و مغزشان بیرون آورده می شد را آزاد و روانه کوه و دشت می کردند و به جای مغز او از مغز سر گوسفندی، خورش می ساختند…».

رگه هایی از این طرح داستانی در«پی دو» بر جا مانده است به گونه ای که نمی توان نمایش را بازخوانی جمله به جمله و بسیار وفادارانه «شاهنامه» محسوب کرد در واقع «پی دو» پیش و بیش از آن که وامدار«شاهنامه» باشد، وامدار سیاست است.

عکس های دیگر نمایش: